راح

(ع اِ) شادمانی (منتهی الارب) (آنندراج) ارتیاح یعنی نشاط، گویند: فقدت راحی فی الشباب؛ یعنی ارتیاحی (منتهی الارب) (از اقرب الموارد): ای دریغا مرغ خوش الحان من راح روح و روضه و ریحان منمولوی || پنجه (منتهی الارب) کف های دست (آنندراج) جِ راحه است که بمعنی کف دست باشد (از اقرب الموارد ||) راه (غیاث اللغات ||) قرار گرفتن (غیاث اللغات) (آنندراج ||) یوم راح؛ روز سخت باد (منتهی الارب ||) شراب (منتهی الارب) (آنندراج) خمر (اقرب الموارد) : از خوردن راح ای جمال احرار دانم که نه بر توبهء نصوحیسوزنی دست جم چون راح ریحانیت داد خوان جم را خل خرمایی فرستخاقانی شعر من شد نقل عقل و راح روح پس روا داری مرا اندوهگینخاقانی در صبوح آن راح ریحانی بخواه دانهء مرغان روحانی بخواهخاقانی راح ریحانی ار بدست آری تو و ریحان و راح و رای صبوحخاقانی راح و ریحان که مجلس آراید نوش و نقلی که بزم را شایدنظامی راح گلگون چو گلشکر خنده پخته گشته در آتش زندهنظامی از افراط و انهماک در معاطات کاسات راح از صباح تا رواح مرضی روی نمود (جهانگشای جوینی) تخت زمرد زده ست گل بچمن راح چون لعل آتشین دریابحافظ همچون لب خود مدام جان می پرور زان راح که روحیست بتن پروردهحافظ.