ذهبی

[ذَ هَ] (اِخ) (ابوجعفر ال ...) در عیون الانباء آمده است: هو ابوجعفر احمدبن جرج کان فاضلا عالما بصناعه الطب جید المعرفه لها حسن التأتی فی اعمالها و خدم المنصور بالطب و کذلک ایضا خدم بعده للناصر ولده و کان یحضر مجلس المذاکره فی الادب و توفی ابوجعفر الذهبی بتلمسان عند غزوه الناصر الی افریقیه، عام ستمائه. ج 2 ص 81 و باز در صفحات 76 و 77 همان جلد ذیل حکایتی راجع به منصور آمده است: و نقم «المنصور» ایضا علی جماعه آخر من الفضلاء الاعیان و امر ان یکونوا فی مواضع اخرواظهرانه فعل بهم ذالک بسبب مایدعی فیهم انهم مشنغلون بالحکمه و علوم الاوائل و هولاء الجماعه هم ابوالولیدبن رشد و ابوجعفر الذهبی و الفقیه ابوعبدالله محمد بن ابراهیم قاضی بجایه و ابوالربیع الکفیف و ابوالعباس الحافظ الشاعر و بقوا مده ثم ان جماعه من الاعیان باشبیلیه شهدوا لابن رشد انه علی غیرما نسب الیه فرضی المنصورعنه و عن سائر الجماعه و ذلک فی سنه خمس و تسعین و خمسمائه و جعل ابا جعفر الذهبی مزواراً للطلبه مزواراً للاطباء و کان یصفه المنصور و یشکره و یقول ان ابا جعفر الذهبی کالذهب الابریز الذی لم یزدد فی السبک الاجوده. و در قاموس الاعلام آمده است: ابوجعفر ذهبی، یکی از حکمای مسلم و مشهور اندلس معاصر ابن رشد است.