ذات الریه

[تُرْ ری یَ] (ع اِ مرکب) درد شُش. (مهذب الاسماء). آماس شش.(1) التهاب و آماسی در شش با درد و سرفه و تب و تنگی نفس. و صاحب کشاف اصطلاحات الفنون گوید: نزد پزشکان ورمی است در جگر سفید، چنانکه در بحر الجواهر گفته و در آقسرائی گوید: نزد پزشگان ورمی است در جگر سفید، چنانکه در بحر الجواهر گفته و در آقسرائی گوید: ورمی است حارّ در ریه - انتهی. و صاحب ذخیره گوید: ذات الریه، آماس شش را گویند.
و داود انطاکی گوید: ورم الرئه و تسمی ذات الرئه و هو ورم جرمها خاصهً و اسبابه احدالاخلاط و البخارات من الاعلی ان تقدم صداع او ذبحه و الاّ فمن غیره. و علاماته، الوجع و ضیق النفس و العطش والحمی والنفث الکثیر، ان کانت المادّه رطبهً و خفه الحمی والناخس ان کانت بارده و الاّ العکس. و اما حمره الوجنه و السعال و الانتصاب فواجب فی الکل - انتهی. و آن بیماری باشد که جرم ریه ملتهب گردد و از میکربی خاص تولد کند و علاج نزدیک به بُرءِالساعهء آن پنی سیلین است که بنوی خداوند رحمان با کشف آن بر بندگان خود رحمت فرمود. || ذات الریهء حادّ یا سواره، نوعی از ذات الریه است شدیدتر و سریع الاَثارتر از ذات الریهء عادی.(2) || ذات الریه الجنبی یا ذات الریه و الجنب، تورم و التهاب حجاب مستطبتن و ریه(3). || ذات الریهء قِطَعی. که ورم و التهاب در قطعات باشد(4)
(1) - Pneumonie.
(2) - Fluxion de Poitrine.
(3) - Pneumopleuresie.
(4) - Pneumonie lobulaire.