دیپلماسی

[لُ] (فرانسوی، اِ)( 1)دیپلوماسی فن و عمل رهبری مذاکرات بین ملتها بمنظور حصول سازش که مورد رضایت متقابل همگان باشد و نیز آیین و آداب و مراسم و طرق رهبری این مذاکرات تا قرن هفدهم میلادی روابط بین المللی عموماً با مکاتبهء مستقیم بین سران ممالک یا اعزام ایلچی ها و سفیرانی که برای مقصود خاصی اعزام میشدند صورت میگرفت این روش نتائج مطلوب را نداشت نخستین دولتی بود که در اواخر قرون وسطی نمایندگان مقیم به ممالک « ونیز » و بتدریج احتیاج به ارتباط دائمی احساس شد خارجه اعزام کرد در اواخر قرن هفدهم میلادی داشتن سفارتخانه دائمی در اروپا معمول شده بود و بسبب آشفتگی هائی که در امر عناوین و حق تقدم و مراتب مأمورین سیاسی روی داد گنگرهء وین ( 1815 م) مأمورین دیپلوماتی را طبقه بندی کرد در این طبقه بندی بعدها تجدید نظر بعمل آمد و مورد قبول همهء دولتهای بزرگ قرار گرفت چهار مرتبهء نمایندگان دیپلوماتی بترتیب نزولی عبارتند از: سفیر کبیر، وزیر مختار و فرستادهء فوق العاده، وزیر، و کاردار این مأمورین در کشوری که بدانجا فرستاده میشوند دارای مصونیتها و معافیتهای دیپلوماتی هستند (از قبیل معافیت از پرداخت مالیات و توقیف و محاکمه و غیره) و مسکن آنها از حقوق برون مرزی (حقوقی که کشوری به اتباع کشور دیگر که در خاک آن سکنی دارند و آنها را از حاکمیت محاکم محلی معاف مینماید) بهره مند است بعدها این مزایا و معافیتها شامل همهء کارمندان سفارتها نیز شد که اکنون از مأمورین دیپلوماتی محسوب میگردند (مانند، مستشار رایزن، دبیر، وابسته و غیره) یکی از وظایف دیپلوماتها این است که در حدود موازین بین المللی و بدون توسل به جاسوسی ناظر وقایع سیاسی و اقتصادی و نظامی کشوری که در آن مأموریت دارند باشند و اطلاعات دقیقی را که بدست می آورند برای دولت متبوع خود بفرستند بطور کلی دیپلوماتها مسؤول وزیر خارجهء کشور خود می باشند و سرو کار آنها با وزارت خارجهء کشوری است که در آن مأموریت دارند و کارهای خود را بوسیلهء تذکاریه های کتبی و شفاهی و یادداشتهای رسمی انجام میدهند زبان دیپلوماتی اصطلاحات و مدارج بخصوصی دارد تا ایام اخیر زبان رایج دیپلوماسی زبان فرانسه بود در بعضی کشورها بین مشاغل دیپلوماتی و کنسولی تفاوتی موجود است ولی در بیشتر کشورها این تفاوت از بین رفته است (از دائره Diplomatie - ( المعارف فارسی) ( 1.