دوی
[دَ] (ع ص، اِ) مرد بیمار (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) بیمار ناخوش (یادداشت مؤلف ||) مرد احمق و کودن (از ناظم الاطباء ||) مردی که در جایی بماند ملازم جای خود (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء ||) آنچه باطنش فاسد باشد (فرهنگ فارسی معین ||) حیله ور و مکار و غدر (ناظم الاطباء) دغاباز و محیل و حیله گر (برهان) (آنندراج (||) اِ) مکر و حیله (ناظم الاطباء).