دوی
[دَ وا] (ع اِ) بیماری (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج (||) ص) بیمار و مذکر و مؤنث در آن یکی است: رجل دوی و امرأه دوی (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) مردی تباه (مهذب الاسماء ||) مرد گول (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) احمق (مهذب الاسماء ||) ملازم جای خود (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ||) مرده میت؛ ترکت فلاناً دوی؛ ای ما اری به حیوه (ناظم الاطباء (||) اِ) جِ دواه (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (دهار) رجوع به دواه شود.