دوهوا
[دُ هَ] (اِ مرکب) دوآرزو و خواهش مختلف اختلاف نظر (یادداشت مؤلف) : در ساعت پریان را بفرستاد و گفت در شهر به دو هوا در یکدیگر افتاده اند( 1) (اسکندرنامهء نسخهء نفیسی) و رجوع به دو هوایی شود ( 1) - یعنی: یکدیگر را می کشند (یادداشت مؤلف).