دون

(ع اِ) فرود نقیض فوق و معناه تقصیر عن الغایه (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) فرود (زمخشری) زیر مقابل فوق (غیاث ||) زبر || چون ظرف باشد به معنی عند و نزد می آید (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) نزدیک به نزد (آنندراج) نزدیک (غیاث ||) پیش || هذا دونه، یعنی این نزدیکتر است از وی (از منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء ||) ادن دونک؛ یعنی نزدیک شو به من || سپس (منتهی الارب) (ناظم الاطباء ||) به معنی غیر آید؛ لیس مادون خمس اواق صدقه؛ یعنی در غیر پنج اوقیه (ناظم الاطباء (||) حرف) غیر و سوی و جز آن (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) سوی و غیر (غیاث) جز سوای عدای بدون (لازم الاضافه) (یادداشت مؤلف) : و کارهای دیگر دارند [ مردم سیستان ] که دون ایشان را نیست (راحه الصدور راوندی) و فایدهء این ریگ نیز دون این آن است که به جایی که از آن اندک بدارند نبات بهتر روید (راحه الصدور راوندی) سواری را هزار دینار رسید و هر پیاده را هزار دینار دون دیگر چیزها (راحه الصدور راوندی) پیغامبر ما صلی الله علیه اگر خواستی ادیان دون اسلام برکندی (راحه الصدور راوندی (||) اِ) وعید و وعدهء بد (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء ||) چیز حقیر و اندک (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج (||) اسم فعل) امر به معنی بگیر: دونه؛ بگیر او را (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج (||) اِ) دون النهر جماعه، در حق کسی گویند که کار را نیکو تواند کرد و یا تحریض است بر کاری یعنی بر دون درمی آید مانند من دونه « من » پیش از آنکه برسی بر نهر جماعتی می باشند (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء ||) گاه کلمهء اولیاء قلیلا و گویند هذا رجل من دونه؛ ای حقیر ساقط و نمی گویند رجل دون؛ و نیز گویند: هذا شی ء من دون (ناظم الاطباء||) گاهی من حذف می شود و دون صفت قرار می گیرد (از ناظم الاطباء (||) ص) مرد بزرگ (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) مرد شریف (ناظم الاطباء ||) مرد فرومایه (از اضداد) (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) حقیر و خسیس و سفله (غیاث) مرد خسیس (ناظم الاطباء) فرومایه (دهار)؛ خسیل، دون و ناکس از قوم (منتهی الارب).