دولتی

[دَ / دُو لَ] (ص نسبی) منسوب و متعلق به دولت (ناظم الاطباء) خوشبخت بختیار بختور بختمند حظی مقبل نیکبخت روزبه بهروز دولتیار (یادداشت مؤلف) حظ حظیظه (ملخص اللغات حسن خطیب کرمانی) : مضطرب از دولتیان دیار ملک بر او شیفته چون روزگارنظامی ترا دولت او را هنر یاور است هنرمند با دولتی درخور استنظامی ای دولتی آن شبی که چون روز گشت از قدم تو عالم افروزنظامی الا ای دولتی طالع که قدر وقت می دانی گوارا بادت این عشرت که داری روزگاری خوش حافظ چو زر عزیز وجود است نظم من آری قبول دولتیان کیمیای این مس شدحافظ رجل حظ و حظی و حظیظ؛ مردی بخت مند دولتی (منتهی الارب) - دولتی شدن؛ حظوه احظاظ خوشبخت و سعادتمند گردید (یادداشت مؤلف)؛ حظی، دولتی شدن زن (دهار) - سری دولتی؛ در تداول عامه، سر بزرگ و موزون (یادداشت مؤلف (||) حامص) بختیاری و بهره مندی (ناظم الاطباء) حاصل مصدر (از دولت + ی که معمولا به صورت مرکب آید، بی دولتی، نودولتی) - بی دولتی؛ بدبختی و بی اقبالی : بنده ز بی دولتی نیست به حضرت مقیم دیو ز بی عصمتی نیست به جنت مکین خاقانی مرد ز بی دولتی افتد به خاک دولتیان را به جهان در چه باکنظامی چو از بی دولتی دور اوفتادیم به نزدیکان حضرت بخش ما راسعدی -امثال: دولت همه ز اتفاق خیزد بی دولتی از نفاق خیزد (امثال و حکم دهخدا (||) ص نسبی) صاحب و خداوند دولت و توانگر و مالدار (ناظم الاطباء) خداوند دولت (شرفنامهء منیری ||) مقابل ملی آنچه متعلق و مربوط و وابسته به دولت و حکومت است منسوب و متعلق به دولت و حکومت: کارخانه های دولتی ابنیهء دولتی ادارات دولتی (یادداشت مؤلف ||) آنکه به دولت و حکومت وابسته است کارگزاران و فرمانروایان حکومتی کارمندان ادارهء دولتی ج، دولتیان (یادداشت مؤلف).