دوک
(اِخ) نام بیابانی (ناظم الاطباء) نام بیابانی بوده به آذرآبادگان [ آذربایجان ] : سپاهی گزین کرد از آزادگان بیامد سوی آذر آبادگان سراپرده زد شاه بر دشت دوک سپاهی چنان گشن و رومی سلوک( 1) فردوسی سوی دشت دوک اندر آورد روی همی شد خلیده دل و راهجوی فردوسی نشستند بر کوه دوک آن سران نهاده دو دیده به فرمانبران فردوسی ( 1) - ن ل: چنان لشکر گشن و راهی سلوک.