دوقلو
[دُ] (ترکی، ص مرکب) (مرکب از دوق = [ دوغ، دغ ] از مصدر دقماق [ دغماق ]به معنی زادن و لو علامت نسبت در ترکی) دوقلی دوغلو توأم توأمان همزاد دوپهلو (یادداشت مؤلف) و در تداول کلمه را به غلط مرکب از دو (عدد فارسی) و لو پندارند و به ضم قاف تلفظ کنند به قیاس آن سه قلو و چهارقلو وپنج قلو به کار برند برای چهار یا پنج بچه که به یک شکم زاده شوند دُغُلی (لغت محلی شوشتر) رجوع به دوغلو و مترادفات دیگر شود.