دوشش

[دُ شِ] (عدد مرکب) دوبار شش دو ضربدر شش دوازده (شرفنامهء منیری (||) اصطلاح نرد) به معنی داو دوازده که در بازی نرد می باشد (آنندراج) (غیاث) داوی است در بازی نرد (پچیس) که حریف دوازده آورد و بازی را برد و آن را بهار هم گویند و بهار در اصل باره بوده به معنی دوازده (از لغت محلی شوشتر) دوتا شش جفت شش نقش دوتا شش که در بازی نرد بر رو قرار گیرد (از یادداشت مؤلف) - دوشش انداختن؛ آوردن نقش دوشش در بازی نرد که در آغاز بازی حریف را از خروج خانهء وی و نیز ورود به خانهء خود بازدارد (یادداشت مؤلف) - دوشش نشستن؛ عبارت است از نقش دوچهار زدن و نقش دوشش نشستن (از آنندراج) : دوششی به این رسایی ننشست عاشقی را تو و فکر کشتن من، من و ذوق جان سپاری درویش واله (از آنندراج).