دوستاری
(حامص مرکب) صفت و حالت دوستار دوستداری دوستی یاری محبت و مهرورزی و مهربانی رفاقت و خیرخواهی و خواهانی (از یادداشت مؤلف) : همیشه بنده و دوستار بوده است خداوند را و به سبب این دوستاری بلاها دیده است [ حصیری ] (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 166 ) دانی که ز دوستاری خویش باشد دل دوستان بداندیشنظامی رجوع به دوستار و دوستدار شود.