دورافکنی
[اَ کَ] (حامص مرکب) عمل و حالت دورافکن عمل دور افگندن عمل دور انداختن و طرح و طرد کردن (یادداشت مؤلف) عمل راندن و دور کردن || عمل پرتاب کردن به فاصلهء بعید مفلاء؛ قسمی تیر که بدان دورافکنی و بلندافکنی آموختندی (یادداشت مؤلف).