دوچهار
[دُ چَ / چِ] (اِ مرکب) دچار دوچار ملاقات ناگهانی و بدون انتظار (ناظم الاطباء) (از آنندراج) (از انجمن آرا) به معنی دوچار است (از فرهنگ جهانگیری) - دوچهار زدن؛ دوچار زدن یکدیگر را پیش باز آمدن (فرهنگ اوبهی) رجوع به ترکیب دوچار زدن شود - دوچهار شدن؛ دوچار شدن دچار شدن ملاقات و بهم رسیدن به طور ناگهانی : در میان راه بوزنه ای با او دوچهار شد چون چشم او بر شیر افتاد خدمت کرد (سندبادنامه ص 222 ) رجوع به ترکیب دوچار شدن در ذیل دوچار شود.