دوتا
[دُ] (اِ مرکب) (اصطلاح موسیقی) چنگی که دارای دو تار باشد (ناظم الاطباء) دوتار دوتای نوعی تار که دارای دو تار سیم است مثنی (السامی فی الاسامی) : چنبر دف شود فلک مطرب بزم شاه را ماه دوتا به بر کشد زهره ستای نو زند خاقانی رجوع به دوتار شود.