دمیری

[دَ ری ی] (اِخ) کمال الدین ابوالبقاء محمد بن موسی بن عیسی شافعی متولد 742 و متوفی به سال 808 ه ق در دمیرهء مصر بدنیا آمد و پس از تحصیل به گفتن شعر و تدریس حدیث پرداخت از آثار اوست: 1 - حیوه الحیوان، که در دو نسخهء کوچک و بزرگ آن را ترتیب داد، بارها تجدید چاپ شده و بخش بزرگی از آن به زبان انگلیسی ترجمه گردیده است 2 - الجوهر الفرید فی علم التوحید 3 - النجم الوهاج فی شرح المنهاج در 4 جلد (از معجم المطبوعات مصر) (از یادداشت مؤلف) کمال الدین 808 ه ق)، فقیه شافعی و عالم تفسیر و حدیث و ادب، متوفای قاهره در آغاز از راه خیاطی امرار - محمد بن موسی (حدود 742 معاش می کرد، و سپس به تحصیل علم پرداخت و به جایی رسید که اجازهء تدریس و فتوی یافت در جامع ازهر تدریس کرد سالها عبادت ورزید و اغلب روزه داشت، بین سال های 762 و 799 ه ق شش بار به سفر حج رفت شهرت دمیری به سبب کتاب حیات الحیوان اوست اثر دیگرش الدیباجه در شرح سنن ابن ماجه است رجوع به ریحانه الادب و مآخذ آن و دایره المعارف فارسی شود.