دل مشغول

[دِ مَ] (ص مرکب)مشغول دل با شغل دل نگران چیزی بقصد رفع خطری از کسی یا تیمارداری از کسی || مضطرب مشوش ناراحت نگران : من هرگز استادم را دل مشغولتر و متحیرتر از این ندیدم که این روزگار که اکنون دیدم (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 145 ) امیر رضی اللهعنه دل مشغول بود و می گفت این فرزند را آبله یک بار آمده بود این دیگر باره غریب است (تاریخ بیهقی ص 577 ) آن جای هفت روز ببود و یک بار شراب خورد که دل مشغول بود (تاریخ بیهقی ص 440 ) سپهسالار تاش و طاهر دبیر بدین سبب دل مشغول می باشند (تاریخ بیهقی ص 404 ) آن شب چون دلتنگ بود خاصگان همه دل مشغول بودند فراموش کردند آوردن شیر را (تاریخ بخارای نرشخی ص 111 ) و بجهت باکالنجار کولا دل مشغول بود محمد کولالج را پیش خویش خواند و گفت (تاریخ طبرستان) - دل مشغول داشتن؛ نگران کردن : و پادشاه را بیهوده دل مشغول داشتن که غمز که کسی نبشتی او ازین گماشتگان بپرسیدی در سر (فارسنامهء ابن البلخی ص 92 ) - دل مشغول شدن؛ نگران شدن : امیر بدین سبب دل مشغول شد که کار با جوانان کار نادیده افتاد (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 472 ) امیر مسعود بدین خبر سخت دل مشغول شد (تاریخ - ( بیهقی) تا امیر ناصرالدین به خراسان آمد و ابوعلی دل مشغول شد، ابوالقاسم فقیه را بازخواند (ترجمهء تاریخ یمینی ص 339 دل مشغول کردن؛ نگران کردن مضطرب ساختن : هر چند به یک چیز آب خود ببری و دوستان را دل مشغول کنی (تاریخ بیهقی) - دل مشغول گشتن؛ نگران شدن : شاپور ازین جهت دل مشغول گشت و با لشکر به سرحد ولایت شد (فارسنامهء ابن ( البلخی ص 70.