دلداری

[دِ] (حامص مرکب) حالت و چگونگی دلدار معشوقگی معشوق بودن محبوب بودن : ز دلداری دلی بی بهر بودش ز بی یاری شکر چون زهر بودشنظامی دلت گرچه به دلداری نکوشد بگو تا عشوه رنگی می فروشدنظامی دلداری و یک دلی نمودن وآنگه به خلاف قول بودننظامی آن همه دلداری و پیمان و عهد خوب نکردی که نکردی وفاسعدی این یکی کرد دعوی یاری و آن دگر دوستی و دلداریسعدی معلمت همه شوخی و دلبری آموخت به دوستیت وصیت نکرده و دلداریسعدی || دلنوازی دلبری : مرا دلبر تو و دلداری از تو ز تو مستی و هم هشیاری از تونظامی زلفین سیاه تو به دلداری عشاق دادند قراری و ببردند قرارمحافظ || تسلیت استمالت و غمخواری (آنندراج) تسلی خاطرجمعی دلنوازی (ناظم الاطباء) تسلی دادن : نجاشی را را اقطاع داد و « باحرب » خوش آمد و از سر خون او درگذشت و او را دلداری نوشت (قصص الانبیاء ص 213 ) بعد مدتی اصفهبد با تشریف و دلداری پیش پدر فرستاد (تاریخ طبرستان) چون که ماهان ز روی دلداری دید در پیر نرم گفتارینظامی شبی از مشفقی و دلداری کردم آن قبله را پرستارینظامی چو دلداری خضرم آمد بگوش دماغ مرا تازه گردید هوشنظامی دلم را به دلداریی شاد کن ز بند غم امروزم آزاد کننظامی به دلداریش مرحبایی بگفت برسم کریمان صلایی بگفتسعدی به دلداری آن مرد صاحب نیاز به زن گفت کای روشنایی بسازسعدی ملازم به دلداری خاص و عام ثناگوی حق بامدادان و شامسعدی به دلداری و چاپلوسی و فن کشیدش سوی خانهء خویشتنسعدی چیست دانی سر دلداری و دانشمندی آن روا دار که گر بر تو رود بپسندیسعدی ندید دشمن بی طالع آنچه از حق خواست که یار با سر لطف آمده ست و دلداری سعدی || شجاعت دلاوری دلیری پردلی جرأت زهره داشتن.