دلال
[دَ] (ع مص) جرأت نشان دادن زن بر شوی خود با غنج و ناز، گویی که با او اظهار خلاف و غضب می کند و حال آنکه مخالفتی با وی ندارد، و اسم آن نیز دَلال است (از اقرب الموارد) ناز کردن (دهار) دَلّ دَلَل رجوع به دل و دلل شود.