دقی
( [دَ قا / دَ قَنْ] (ع مص) چندان خوردن فصیل و شتربچه شیر را که ناگوارد کندش، و چنین شتربچه ای را دَقٍ (دقی) و دقوان( 1 گویند و مؤنث آن دقیه و دَقْوی است (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ( 1) - در منتهی الارب، دقوان نعت مؤنث بحساب آمده است.