دقن
[دِ] (ع اِ) ریش یا لحیه (لغت محلی شوشتر، نسخهء خطی) اهل بغداد و عامهء مصریها نیز آنرا بدین معنی بکار میبرند و آن فصیح نیست (از ذیل اقرب الموارد از اساس و تاج ||) لغتی در ذقن است که زنخ باشد (از لغت محلی شوشتر، نسخهء خطی).