دفار
[دَ رِ] (ع اِ) مبنی بر کسر، دنیا (منتهی الارب) (اقرب الموارد) - ام دفار؛ دنیا (منتهی الارب) عَلَم است دنیا را (از اقرب الموارد) ||داه (منتهی الارب) امه و کنیز (از اقرب الموارد (||) ص) عفن متعفن بدبو و گنده، و آن دشنامی است که کنیزکان را دهند: یا دفار! (یادداشت مرحوم دهخدا) یا دفار!؛ ای متعفن و ای بدبو، که به کنیز چرکین و ناپاک خطاب کنند (ناظم الاطباء) امه و کنیزک را چون ناسزا دهند گویند: یا دفار! و غالباً در ندا آید (از اقرب الموارد).