دعوی

[دَعْ وا] (ع مص) مصدر دُعاء است در تمام معانی (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) رجوع به دعاء (در معنی مصدری) شود 7)؛ پس چون عذاب ما بر آنها آمد / خواندن خواستن : فما کان دعواهم اذ جاءهم بأسنا الا أن قالوا انا کنا ظالمین (قرآن 5 درخواستشان نبود مگر آنکه گفتند ما ستمکار بودیم دعواهم فیها سبحانک اللهم و تحیتهم فیها سلام و آخر دعواهم أن الحمد لله 10 )؛ خواندنشان در آنجا [ در بهشت ] سبحانک اللهم است و درودشان در آنجا سلام است و آخرین / رب العالمین (قرآن 10 21 )؛ پس پیوسته آن ندا و / خواندنشان الحمد لله رب العالمین است فمازالت تلک دعواهم حتی جعلناهم حصیداً خامدین (قرآن 15 خواندنشان بود تا آنان را درویده بمرگ و فرومردگان قرار دادیم.