دشت سیر
[دَ سَ / سِ] (ص مرکب) آنکه در صحرا و بیابان سیر و گردش می کند (ناظم الاطباء) صحرا پیما بیابان نورد دشت پیما دشت گرد دشت نورد : از سایه دشت سیر و پریشان نسازدش گر یک نظر ز حفظ تو افتد بر آفتاب سنائی (از آنندراج).