دسیه

[دَ سی یَ / یِ] (ص) این کلمه همانند صفتی به دنبال کلمهء مریم در بیت ذیل از ناصرخسرو آمده است : هم از دمش مسیح شود به ) « صدیقه » یا « صفیه » پران هم مریم دسیه ز گفتارش (دیوان چ تقوی ص 209 ) مرحوم دهخدا در تعلیقات کتاب نوشته اند: ظاهراً فتح صاد، به جای صدیقه بکسر صاد با دال مشدد) در مقام اشاره به آیهء: ان الله اصطفاک و طهرک و اصطفاک علی نساء العالمین( 1)، یا ما المسیح بن مریم الا رسول الله قد خلت من قبله الرسل و امه صدیقه( 2)، و یا اینکه کلمه عفیفه باشد در مقام توجه 3/ 1) - قرآن 42 ) ( به بیت ذیل از ناصرخسرو: توئی که جز تو نپنداشت با بصارت خویش عفیفه مریم مر پور خویش را پدری( 3 3) - دیوان ناصرخسرو ص 484 ) 5/ 2) - قرآن 75 ).