دست بردار
[دَ بَ] (نف مرکب)دست بردارنده ترک کننده رفع مزاحمت کننده رهاکننده - دست بردار شدن؛ خود را بازداشتن و احتراز کردن (ناظم الاطباء ||) - بخشیدن و معاف کردن (ناظم الاطباء ||) - باز ایستادن (ناظم الاطباء ||) - موقوف کردن (ناظم الاطباء) - دست بردار نبودن از چیزی یا کسی؛ مصر بودن (یادداشت مرحوم دهخدا).