دستار
[دَ] (نف مرکب) اسم فاعل از دست آوردن دست آورنده (برهان (||) اِ مرکب) جای دست جای دست آوردن - دستار مِثقَب؛ چوبی که بر دستهء مثقب باشد و سر دستهء مذکور در آن بود و وقت گردانیدن مثقب در میان بگردد و آنرا نجار به دست دوم بگیرد و بزور بکشد تا زود سوراخ شود (آنندراج) : ز معنی گرش کوتهی کرد ریش ولی رفته کارش ز دستار بیش وحید (در تعریف مثقب، از آنندراج).