دزفول

[دِ] (اِخ) (شهرستان) یکی از شهرستانهای استان ششم کشور است حدود: از طرف شمال به شهرستان خرم آباد و بروجرد، از جنوب به شهرستان اهواز، از خاور به شهرستان شوشتر، از باختر به شهرستان دشت میشان هوای شهرستان گرمسیر است درجهء حرارت تابستان متجاوز از 50 درجه می باشد ولی نسبت به شهرستانهای اهواز و خرمشهر خشکتر است آب مصرفی قرای شهرستان اکثر از رودخانهء دز و قسسمتی از چشمه و چاه تأمین میگردد قسمت شمالی شهرستان کوهستانی و قسمت مرکزی و جنوبی آن دشت است مرتفع ترین قلهء کوههای شمالی بنام قله کوه سالن به ارتفاع 2464 گز و قلعهء کرناس به ارتفاع 2550 گز میباشد اسامی کوههای شهرستان بشرح زیر است: در بخش سردشت کوههای سالن، لنگر، برآفتاب، دز، تفتان، و در بخش اندیمشک کوههای تنگوان، هداو، کرناس رودخانه های مهم شهرستان، رودخانهء دز و رودخانهء کرخه است رجوع به هریک از این دو نام در ردیف خود شود بادی که در این شهرستان از طرف جنوب خاوری می وزد مرطوب است تابستان هوا را گرم و زمستان معتدل مینماید و باد شمال غربی تابستان هوا را معتدل و زمستان سرد مینماید این شهرستان از چهار بخش بنام مرکزی، اندیمشک، شوش، سردشت تشکیل شده است مجموع قرای شهرستان 206 قریه و نفوس آن در حدود 111 هزار تن است زبان مادری لری بختیاری است راه آهن سرتاسری کشور از قسمت جنوب باختری شهرستان بین بخشهای اندیمشک و شوش میگذرد راه شوسهء دزفول از اندیمشک منشعب میگردد بخش دزفول از 77 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل شده جمعیت آن 21 هزارتن است و قرای مهم آن ( بشرح زیر می باشد: کوتیون، چقاسبز، نجف آباد (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6.