دریئه

[دَ ءَ] (ع اِ) حلقه ای که به تیر و نیزه بربایند آن را برای آموختن (منتهی الارب ) چیزی که بر آن تیر و نیزه اندازند برای آموختن (ناظم الاطباء) حلقه ای که بر آن تیراندازی را آموزند (از اقرب الموارد) حلقه که تیرانداز آن را برای آموختن تیراندازی هدف قرار دهد (یادداشت مرحوم دهخدا ||) ستور و جز آن که در پس آن تیرانداز پنهان شود جهت انداختن صید را (منتهی الارب ) شتر و آنچه شکارچی در پس آن مخفی شود تا از شکار پنهان باشد و در موقع مناسب شکار را بزند (از اقرب الموارد) دَریَّه و رجوع به دریه شود.