دبیقی

[دَ] (ص نسبی) منسوب به دبیق که شهرکیست بمصر (|| اِ) نوعی جامهء نفیس (شرفنامهء منیری) نوعی از قماش باشد در نهایت لطافت (برهان) (آنندراج) جامه که در دبیق کردندی نوعی دیبای لطیف منسوب به دبیق که قریه ای است در ملک مصر (غیاث) جامهء باریک که از مصر آرند (مهذب الاسماء) ابریشمینهء نازک پارچهء بسیار نازک و خوب جامه و پارچه از حریر منسوب به دبیق، بلده ای از مصر که یک عمامه از آن بصد ذراع برمی آمده است و زربفت بوده و گاه بتنهایی پانصد دینار زر آن قیمت داشته است جز ابریشم و رشتن آن (یادداشت مؤلف) : و از مصر جامه ها خیزد چون صوف مصری و جامه ها و دستارهای دبیقی خز و این ناحیت خز آن نیک افتد با قیمت (حدود العالم) یارم خبر آمد که یکی توبان کرده است مر خفتن شب را ز دبیقی نکو و پاک منجیک ببردند پس نامداران شاه دبیقی و دیبای رومی سیاهفردوسی یکی از آن سیاه و دیگر دبیقی های بغدادی بغایت نادر و ملکانه (تاریخ بیهقی) دبیقی و دیباش را باد برد کنون تخت آن بارگه گشت خردنظامی در هر طبقی هزار دینار زر و دبیقی و دستاری (قصص الانبیاء ص 116 ) زشت باشد دبیقی و دیبا که بود بر عروس نازیباسعدی ابلهی صد دبیقی و دیبا گر بپوشد خریست عتابیسعدی دبیقی دق مصری و بندقی علمهاش هر رنگ تا فستقی نظام قاری (دیوان البسه ص 118 ) بعضی راه ( مصر بریده مثل دق و دبیقی و قصب و بندقی (دیوان السبه ص 153.