دبه
[دَبْ بَ / بِ] (اِ) فتق را نیز گفته اند و آن آزاری است که بسبب فرود آمدن یکی از امعاء خصیه بزرگ شود دِمّ (منتهی الارب) غُر دبه خایه (در تداول مردم قزوین) مبتلی به فتق : در فتق و قیله که اهل خراسان غر گویند و اهل عراق دبه (ذخیرهء خوارزمشاهی)قلیط؛ دبه که در خایه پیدا گردد (منتهی الارب).