داود

[وو] (اِخ) ابن عمرالبصیر (شیخ) مشهور به داود انطاکی یا ضریر انطاکی یا داود ضریر یا داود انطاکی اکمه طبیب نزیل مصر از مشاهیر پزشکان و حکماست 950 ه ق در انطاکیه زاده شد و علوم ریاضی و طبیعی و فن پزشکی و زبان یونانی را بیاموخت و آنگاه بسیاحت در نواحی شام پرداخت و از علماء آن سامان اخذ علوم متفرقه کرد و سپس بمصر رفت و آنجا اقامت گزید و بسبب طبابت و ابراز مهارت در علوم شتی شهرت فراوان کسب کرد پس از چندی بر اثر دعوت شریف مکه حسن بن ابی نمی بدانجا رفت و آنجا از دو چشم نابینا شد اما از جهت ذکاء بسیار او را بینا (بصیر) لقب دادند در فن طبابت تذکره ای بنام تذکرهء تألیف کرده است و نیز قانون « البهجه والدره المنتخبه ما صح من الادویه المجربه » اولوالالباب فی الجامع للعجب العجاب دارد و نیز و « شرح قصیدهء ابن سینا فی النفس » و « رساله فی الحمام » : ابن سینا را بنظم کشیده و مختصر القانون از اوست همچنین او راست و « الفیه فی الطب » و « زینه الطروس فی احکام العقول و النفوس » و « نزهه الاذهان فی اصلاح الابدان » و « غایه المرام فی علم الکلام » اشعاری نیز دارد شیعی مذهب است و به سال 1000 یا 1005 یا « بغیه المحتاج » و « کفایه المحتاج فی علم العلاج » و « رساله فی الهیئه » 1008 بمکه درگذشته است کتب ذیل را نیز از تالیفات او دانسته اند: استقصاءالعلل فی الطب یا استقصاءالعلل و مشافی الامراض و العلل النزهه المبهجه فی تشحیذ الاذهان و تعدیل الامزجه شرح ممزوج موسوم به الکحل النفیس لجلاء اعین الرئیس رجوع به تاریخ علوم عقلی ص 12 و نامهء دانشوران ج 6 ص 85 و عیون الاخبار ج 2 ص 106 و الاعلام زرکلی چ 1 ج 1 ص 305 و ذیل الانطاکی در معجم المطبوعات العربیه و قاموس الاعلام ترکی شود.