داعی الیمنی

1121 ه ق) وی مردی شجاع و فقیه و - [عِلْ یَ مَ] (اِخ) علی بن احمدبن الامام القاسم بن محمد الحسنی الیمنی امیر زیدی ( 1040 با فرهنگ برآمد پدر او امارت صعده و نواحی آن داشت و چون 1066 درگذشت، عم وی اسماعیل متوکل بجای پدر وی بنشست داعی او را عزل کرد بدینجهت قبائل مخالفت آغاز کردند و وی بطاعت عم گردن نهاد و رضایت داد و حال بدین منوال بود تا متوکل درگذشت پس بر مهدی احمدبن حسن بیعت کرد و چون مهدی نماند این داعی مردم را بخویشتن خواند و آنگاه با امام مؤید محمد بن المتوکل بیعت کرد و هم بر این کردار بود و متولی بر بلاد صعده آنگاه پس از وی با مهدی محمد بن احمد بیعت کرد اما پس از چندی سیرت او نپسندید و مردم را بخود خواند و لقب داعی برگزید و ویرا در همهء نقاط صعده خطبه کردند و سکه بنامش زدند و او با گروهی بیشمار بمحاصرهء صنعا برخاست و والیان به بلاد بپراکند و جنگها در پیوست که همه ببازگشت وی به صعده و استمرار در ولایت آن منتهی شد و بدینسان بود تا درگذشت او راست شرحی بر بحرالزخار در فقه و مباحث و ( رسائلی نیز دارد (الاعلام زرکلی چ 2 ج 5 ص 64 و 65.