داریوش
=) ( [دارْ] (اِخ) کلمه ای است از پارسی باستان، که در حالت فاعلی دارایاواوش( 1) میشود، مرکب است از داریا( 2)(دارا) + وهو( 3 نیکی) و جمعاً به معنی دارندهء نیکی (بارتلمه 738 ) این نام در پهلوی دارای و داراب خوانده شده و در ادبیات اسلامی دارا و داراب و داریوش آمده است سه تن در سلسلهء هخامنشی بدین نام خوانده شده اند: داریوش اول یا داریوش بزرگ پسر وشتاسپ، 330 ق م) و اوست که مغلوب اسکندر - داریوش دوم پسر اردشیر اول، و داریوش سوم پسر آرسان و نوادهء داریوش دوم ( 336 Darayavauch (2) - - ( شد رجوع به حاشیهء برهان قاطع چ معین و هر یک از این سه کلمه در ردیف خود شود ( 1 Darayah (3) - Vahav.