دارمی

[رِ] (اِخ) ربیعه بن عامر معروف به مسکین دارمی از بزرگترین شعرای عهد اموی و از یاران معاویه بن ابی سفیان بود با فرزدق شاعر نامدار مباحثاتی داشت ابن خلکان از او داستان کند که: وقتی تاجری مقداری کثیر روسری (معجر) زنانهء سیاه به مدینه آورد و هر چه کوشید نتوانست آنها را بفروشد در این حال مسکین دارمی شاعری را کنار نهاده و بعبادت پرداخته بود تاجر مذکور از مردم شنید که اگر دارمی شعری مناسب حال بسازد متاع او را خریدار فراوان خواهد شد او به التماس دارمی رفت و دارمی شعری ساخت که در آن علاقهء خود بزنی که معجری سیاه بر سر دارد نمودار ساخت زنان شهر برای این که قرعهء فال به نامشان اصابت کند تمام روسری های آن تاجر را خریدند و بسوی مسجد روان شدند درگذشت دارمی را در اواخر قرن اول هجری نوشته اند (از ( ریحانه الادب ج 4.