داراشکوه
[شُ] (اِخ) یکی از شاهزادگان تیموری هند، فرزند شاه جهان عالم و ادیب و شاعر و دارای تألیفات و دیوان اشعار بوده است ولادت او در سال 1024 ه ق / 1615 م و درگذشت او در سال 1069 ه ق / 1658 م واقع شده است کتابهای او بنامهای موسوم است و علاوه بر اینها دیوان شعری هم دارد بزبان قدیم « حق نامه » و « حسنات العارفین » ،« سفینه الاولیاء » ،« مجمع البحرین » به فارسی ترجمه کرده است در اشعار، خود را « سرالاسرار » هند (سنسکریت) آشنا بوده است و از زبان سنسکریت کتابی بنام خوانده و این کلمه در حقیقت تخلص او است (قاموس الاعلام ترکی) داراشکوه بدست برادرش اورنگ زیب بقتل رسید « قادری » رجوع به قادری شود.