دادآور
[وَ] (نف مرکب) عدالت آورنده دادآر : ازو ویژه آباد هر بوم و بر که یزدان دادآورش دادفر بتوفیق دادآور ذوالمنن بگسترد دین در دل مرد و زن شمسی (یوسف و زلیخا)( 1) همی رفت یوسف بچندین جمال بتوفیق دادآور ذوالجلال شمسی (یوسف و زلیخا) که ام منکه بر خلق پرده درم نه من ضد آیین دادآورم شمسی (یوسف و زلیخا) ( 1) - این مثنوی در چ 1 همه جا منسوب به فردوسی قید شده است.