خیم
[خَ / خَ یَ / خِ یَ] (ع اِ) جِ خیمه (منتهی الارب) : وز بردگان طرفه که قسم سپه رسید نخاس خانه گشت بصحرا درون خیم فرخی بار بربست مه روزه و برکند خیم مهرگان طبل زد و راست برون برد علم فرخی باد زره گر شده ست آب مسلسل زره ابر شده خیمه دوز ماغ مسلسل خیم منوچهری.