خیره
[خَ رَ] (ع ص) مؤنث خیر || زن نیکوکار و بسیار خیر (منتهی الارب ||) بهترین (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) منه: فلان خیره الناس؛ فلان بهترین مردم است فلانه الخیره من المرأتین؛ فلان زن بهترین آن دو زن است (منتهی الارب).