خیر
[خِ یَ] (ع مص) تفضیل دادن کسی را بر دیگری منه: خار الرجل علی غیره خیره، خیراً و خیره خیره || برگزیدن چیزی منه: خار الشی ء خیراً و خیره خیره || نیکو و گزیده و صاحب خیر گردیدن منه: خار الرجل خیراً || خیر و نیکویی دادن خدا منه: خار الله لک فی هذا الامر || غلبه کردن کسی را در نیکی و برگزیدن منه: خاره (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب).