ابوعلی
[اَ عَ] (اِخ) فارقی. حسن بن ابراهیم بن علی بن برهون. فقیه شافعی. مولد او بمیافارقین بربیع الاَخر 433 ه . ق. وی در میافارقین نزد ابی عبدالله محمد الکازرونی به تحصیل علوم وقت پرداخت و پس از وفات استاد به بغداد شد و از محضر شیخ ابواسحاق شیرازی صاحب المهذب و ابونصربن الصباغ صاحب شامل کسب دانش کرد و پس از ابی تغلب قضاء شهر واسط بوی دادند و در این شغل عقل و عدل و حسن سیرتی بیش از تصور ابراز کرد و زاهد و متورع بود و حدیث از خطیب ابی بکر و طبقهء او شنید. و قاضی ابوسعید عبدالله بن ابی عصرون از او اخذ روایت کرد و تا آخر عمر پیوسته به تدریس کتاب شامل بن صباغ اشتغال داشت. او راست: کتاب الفوائد علی المهذّب. و بروز چهارشنبهء 22 محرم 528 ه . ق. بشهر واسط درگذشت.