خوش نغمه
[خوَشْ / خُشْ نَ مَ / مِ] (ص مرکب) خوش آواز خوش الحان خوش آهنگ خوش صدا خوش ترانه : نوای مطرب خوش نغمه و سرود ستخج خروش عاشق سرگشته و عتاب نگار مسعودی از برای عاشقان مفلس اکنون بی طمع بلبل خوش نغمه گه شه رود و گه عنقا زند سنائی آواز چنگ مطرب خوش نغمه گو مباش ما را حدیث دلبر خوشخوی خوشتر است سعدی.