خوشمزه
[خوَشْ / خُشْ مَ زَ / زِ] (ص مرکب) عذب گوارا لذیذ (یادداشت مؤلف) : ای خردمند گمان بر که جهان خوب درختی است که بر او اهل خرد خوشمزه و بوی ثمارند ناصرخسرو در میان میوه های خوشمزه شاه انگور و وزیرش خربزه ||؟ آنکه سخن های نیک و خوش آیند گوید ظریف بذله گو شوخ.