خوش خصال
[خوَشْ / خُشْ خِ] (ص مرکب) نیکوطبیعت متواضع آراسته و پاکیزه سرشت نیک خوی (ناظم الاطباء) آنکه خصلت نیکو دارد آنکه ذات پاک دارد (یادداشت مؤلف) : تو ز خود کی گم شوی ای خوش خصال چونکه عین تو ترا شد ملک و مالمولوی.