خوشانیدن
[خو / خوَ / خُ دَ] (مص)خشک کنانیدن خشک کردن فرمودن (ناظم الاطباء) خشکانیدن (یادداشت مؤلف) اذبال اذواء : بخوشاندْت گر خشکی فزاید وگر سردی خود آن بیشت گزایدبوشکور پر از خون مکن دیده و تاج و تخت مخوشان بمن خسروانی درختفردوسی پس از آنجای بردارند و اندر سایه بخوشانند (الابنیه عن حقایق الادویه) یاد دارم که در ایام جوانی گذر داشتم بکویی و نظر با رویی در تموزی که حرورش دهان بخوشانیدی (گلستان).