خوردنگه
[خوَرْ / خُرْ دَ گَهْ] (اِ مرکب)خوردنگاه محل غذا جای خوراک مأکل (یادداشت مؤلف) : یکی عید گرانمایه جمال ماه ذی الحجه یکی نوروز فرخنده کمال ماه فروردین از این آراسته شد کعبه چون خوردنگه خسرو وزآن افروخته شد دشت چون خوردنگه شیرین لامعی.