خودکامی
[خوَدْ / خُدْ] (حامص مرکب)سرکشی خودسری (ناظم الاطباء) استبداد استبدادبالرأی خودرائی لجاج یک دندگی یک پهلویی : بمهر اندر نمودی زود سیری مرا دادی بخودکامی دلیری (ویس و رامین) بگفت رفتن از تو ضرورتیست مرا گمان مبر که ز خودکامی است و خودرایی سوزنی زمام خودکامی بدست غول غفلت سپرده و متابعت لهو و لعب بر خود لازم شمرد (سندبادنامه ص 258 و 286 ) مشوران بخودکامی ایام را قلم درکش اندیشهء خام رانظامی نکنم بیخودی و خودکامی چون شدم پخته کی کنم خامی؟نظامی جواب دادم و گفتم بدار معذورم که این طریقهء خودکامی است و خودرایی حافظ حافظا گر ندهد داد دلت آصف عهد کام دشوار بدست آوری از خودکامی حافظ همه کارم ز خودکامی ببدنامی کشید آخر نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفلها؟ حافظ.