خودستایی
[خوَدْ / خُ دْ سِ] (حامص مرکب) مداحی و تحسین از خویشتن تفاخر بیهوده و عبث از خویشتن (ناظم الاطباء) : تاریکی جهل خودستایی است لااعلم عین روشنایی است(تحفه العراقین) خودستایی نیست رسم مردم صاحب کمال آب لب بست از صدا چون گوهر یکدانه شد ناصرعلی (از آنندراج).