خوپذیر
[پَ] (نف مرکب) قبول عادت کننده (یادداشت بخط مؤلف) آنکه استعداد و قابلیت قبول خو و عادت داشته باشد (آنندراج) : خواجه این نکته را مگر دانی خوپذیر است نفس انسانیسنائی خوپذیر است نفس انسانی آن چنان گردد او که گردانی (از مرزبان نامه) با بدان کم نشین که درمانی خوپذیر است نفس انسانیسعدی || معتاد عادت کرده (ناظم الاطباء).